Το παιδί από την στιγμή που γεννιέται μαθαίνει και η μάθηση έχει πολλές μορφές. Υπάρχουν όμως και συμπεριφορές μάθησης που το παιδί αποκτά απλώς παρατηρώντας και μιμούμενο άλλα πρότυπα χωρίς το ίδιο να ενεργεί και χωρίς να γίνεται αποδέκτης το ίδιο κάποιας "αμοιβής".
“Ετσι π.χ ένα παιδί μπορεί να γίνει περισσότερο επιθετικό απλώς πρατηρώντας επιθετικές συμπεριφορές άλλων, ακόμα και από την τηλεόραση.
Η κοινωνική μάθηση αρχικά μελετήθηκε από τους Αμερικανούς ψυχολόγους John Doilard και Neal Miller και αργότερα από τους Albert Bandura και Richard Walters. Σε σειρά πειραμάτων τους οι θεωρητικοί αυτοί ψυχολόγοι προσπάθησαν να μελετήσουν τους παράγοντες που καθορίζουν τη μίμηση προτύπων.
Διαπίστωσαν ότι η μιμητική μάθηση είναι συνάρτηση των χαρακτηριστικών του προτύπου, του είδους των συνεπειών που συνοδεύει την πράξη, του είδους της πράξης, της εκάστοτε διάθεσης του παιδιού να προβεί σε μιμητικές πράξεις κ.α.
Σχετικά με τα χαρακτηριστικά των προτύπων έχει διαπιστωθεί ότι "δημοφιλή" είναι τα πρότυπα που διαθέτουν περισσότερη δύναμη (παίρνουν τις αποφάσεις, χειρίζονται τις ποινές και τις αμοιβές) και έχουν μεγαλύτερη ομοιότητα με το παιδί (κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά, κοινά ενδιαφέροντα). Σχετικά με τς συνέπειες των πράξεων έχει διαπιστωθεί ότι οι πράξεις του προτύπου οι οποίες συνοδεύονται με αμοιβές γίνονται αντικείμενο συχνότερης και σταθερότερης μίμησης απ' ότι οι πράξεις που τιμωρούνται ή απλώς αγνοούνται. Επίσης, έχει διαπιστωθεί ότι τα παιδιά ανάμεσα στις διάφορες ενέργειες ενός προτύπου εντοπίζουν και μιμούνται με μεγαλύτερη ευχέρεια τις επιθετικές ενέργειες.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου