Όταν σε μια οικογένεια ένα από τα αδέρφια είναι παιδί με ειδικές ανάγκες, είναι απολύτως φυσιολογικό οι ισορροπίες να διαταράσσονται. Πώς νιώθουν όμως τα αδέρφια αυτού του παιδιού και τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να τα βοηθήσουν;
Τα αδέρφια των παιδιών με ειδικές ανάγκες νιώθουν πολύ συχνά παραμελημένα, καθώς οι γονείς αφιερώνουν όλο το χρόνο τους στο παιδί που έχει ανάγκη. Γιατροί, διαγνώσεις, θεραπευτές κάθε είδους, φάρμακα και συμπτώματα, τους αποσπούν καθημερινά την προσοχή από το υγιές παιδί, που αισθάνεται σχεδόν «αόρατο» μέσα στο σπίτι, με αποτέλεσμα να θυμώνει με το αδελφάκι του ή ακόμα και να το ζηλεύει, επειδή οι γονείς ασχολούνται μαζί του.
Τα αδέρφια των παιδιών με ειδικές ανάγκες νιώθουν πολύ συχνά παραμελημένα, καθώς οι γονείς αφιερώνουν όλο το χρόνο τους στο παιδί που έχει ανάγκη. Γιατροί, διαγνώσεις, θεραπευτές κάθε είδους, φάρμακα και συμπτώματα, τους αποσπούν καθημερινά την προσοχή από το υγιές παιδί, που αισθάνεται σχεδόν «αόρατο» μέσα στο σπίτι, με αποτέλεσμα να θυμώνει με το αδελφάκι του ή ακόμα και να το ζηλεύει, επειδή οι γονείς ασχολούνται μαζί του.
Ταυτόχρονα όμως, αυτό το παιδί νιώθει ενοχές επειδή το ίδιο είναι καλά, ενώ ο αδελφός του όχι και φτάνει στο σημείο ακόμα και να κατηγορεί τον εαυτό του, θεωρώντας πως φταίει για την κατάσταση του αδελφού του. Πολύ συχνά φοβάται μήπως στο μέλλον αρρωστήσει και εκείνο, ενώ αν και νιώθει βαθιά και αληθινή αγάπη για τον αδελφό του, υπάρχουν στιγμές, ειδικά όταν βρίσκονται με κόσμο, που νιώθει άβολα ή ντρέπεται.
Επίσης, τα πιο συναισθηματικά παιδιά προσπαθούν να είναι «τέλεια», έτσι ώστε να μη στενοχωρήσουν περισσότερο τους ήδη στενοχωρημένους γονείς και να μην τους φορτώσουν επιπλέον έγνοιες. Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να συνεχιστούν και είναι χρέος των γονιών να βοηθήσουν το παιδί να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του και να ζήσει χαρούμενο:
* Εξηγήστε στο παιδί σας ότι είναι μοναδικό, ξεχωριστό και ότι το αγαπάτε παρά πολύ.
* Διαβεβαιώστε ότι δε φταίει εκείνο για την κατάσταση του αδερφού του, αλλά ταυτόχρονα ότι δεν μπορεί να την αλλάξει.
* Μην του ζητάτε να είναι πάντα «τέλειο», αλλά αποδεχτείτε ότι είναι απλά ένα παιδί που πρέπει να ζήσει την παιδική του ηλικία φυσιολογικά, κάνοντας λάθη και σκανταλιές.
* Προσπαθήστε να περνάτε ποιοτικό χρόνο μόνοι σας μαζί του, χωρίς την παρουσία του άλλου παιδιού.
* Μην του φορτώνετε ευθύνες που δεν μπορεί ή δε θέλει να αναλάβει.
* Ενθαρρύνετέ το να σας εκφράζει τα συναισθήματά του, ακούστε το, απαντήστε στις ερωτήσεις του και βοηθήστε το να διαχειριστεί την όλη κατάσταση.
Πηγή
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου