Κοιτάζει αριστερά δεξιά κατακόκκινη. Από ντροπή όχι από θυμό. Πώς να θυμώσει άλλωστε σ' αυτό το πλάσμα; Ξέρειπως δεν φταίει. Ξέρει πως αν ήταν αλλιώς τα πράγματα... Ξέρει.
Έχει περάσει πάνω από μισή ώρα. Εκεί. Δυο φράσεις στοιχειώνουν μια όμορφη στιγμή. Έχει γενέθλια σήμερα κι είναι σε παιδότοπο. Θα' πρεπε να παίζει ασταμάτητα. Κι όμως. Δυο φράσεις του στερούν τα πάντα. Εμμονή.
Μια από τις πολλές. Θ' ακολουθήσουν κι άλλες. Το ξέρει..Προσπαθεί να του δώσει να καταλάβει. Αδύνατον.
Ρίχνει μια ματιά γύρω της. Βλέμματα γεμάτα επίκριση. Κυρίες με την επίπληξη κρεμασμένη στην άκρη των χειλιών τους.
Την επικρίνουν που μεγαλώνει ένα ..κακομαθημένο παιδί. Που δεν μπορεί να του επιβληθεί. Που δεν τον παίρνει να φύγει να μην τους χαλάει την ησυχία.
Έχει περάσει πάνω από μισή ώρα. Εκεί. Δυο φράσεις στοιχειώνουν μια όμορφη στιγμή. Έχει γενέθλια σήμερα κι είναι σε παιδότοπο. Θα' πρεπε να παίζει ασταμάτητα. Κι όμως. Δυο φράσεις του στερούν τα πάντα. Εμμονή.
Μια από τις πολλές. Θ' ακολουθήσουν κι άλλες. Το ξέρει..Προσπαθεί να του δώσει να καταλάβει. Αδύνατον.
Ρίχνει μια ματιά γύρω της. Βλέμματα γεμάτα επίκριση. Κυρίες με την επίπληξη κρεμασμένη στην άκρη των χειλιών τους.
Την επικρίνουν που μεγαλώνει ένα ..κακομαθημένο παιδί. Που δεν μπορεί να του επιβληθεί. Που δεν τον παίρνει να φύγει να μην τους χαλάει την ησυχία.
