Ένα από τα πιο σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζουν οι γονείς των παιδιών με αυτισμό είναι οι εκρήξεις τους (tantrums). Μπορεί να εμφανιστούν οπουδήποτε... στο σούπερ μάρκετ, στο δρόμο, στο σπίτι, την παιδική χαρά ή κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης! Πέρα από τις συμβουλές και τις οδηγίες των θεραπευτών όμως, μας εκμυστηρεύονται ότι εξίσου μεγάλο αγκάθι αποτελεί και το γεγονός ότι το περιβάλλον τους δεν τους καταλαβαίνει.
Η μαρτυρία του πατέρα που ακολουθεί, εστιάζει ακριβώς σε αυτό το σημείο και επιλέξαμε να τη μοιραστούμε με όλους τους γονείς που ένιωθαν ή εξακολουθούν να νιώθουν έτσι!
της Ελιζιάννας Χριστοδούλου, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια, SIT
"Για πολλά χρόνια αντιμετωπίζαμε τις κρίσεις του γιου μας ολομόναχοι. Δε θέλαμε να είναι κανείς παρών γιατί δεν πιστεύαμε ότι θα καταλάβαινε. Ήταν κάτι σαν το μικρό, οικογενειακό μας μυστικό. Ωστόσο, το μόνο που καταφέραμε ήταν να απομονωθούμε ακόμα περισσότερο από τον υπόλοιπο κόσμο. Εξηγούσαμε στους φίλους και τους συγγενείς τις κρίσεις του, ποτέ όμως δεν τους επιτρέπαμε να είναι μπροστά όταν τον έπιανε κρίση. Όποτε αντιλαμβανόμασταν ότι ο Gavin ήταν έτοιμος να εκραγεί, τα μαζεύαμε κι επιστρέφαμε στο σπίτι για να μη τον δει κανείς.
Αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορούσαμε να κάνουμε. Το παραδέχομαι επειδή πλέον κατάλαβα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κατανοήσει κανείς τη σοβαρότητα και τις επιπτώσεις μιας κρίσης του. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να περιγράψει κανείς με λόγια αυτό που βιώνει ο Gavin και αυτό που βιώνουμε εμείς. Όταν λέγαμε σε φίλους ότι δεν μπορούν να έρθουν στο σπίτι μας επειδή αυτό θα τον οδηγήσει σε υπερδιέγερση, η οποία με τη σειρά της θα τον οδηγούσε σε κρίση, κανείς δεν το καταλάβαινε. Αυτό που εκείνοι καταλάβαιναν ως κρίση, δεν είχε καμία σχέση με τις κρίσεις του Gavin. Μας έλεγαν ότι υπερβάλλουμε ή ότι τα παραλέμε. Ο Gavin είναι ένα τόσο χαριτωμένο και μικροκαμωμένο παιδί, πώς είναι δυνατόν να κάνει όσα περιγράφαμε;
Σε κάποιο σημείο, δε θυμάμαι ακριβώς πότε, άλλαξα γνώμη και αποφάσισα πως ο μόνος τρόπος για να καταλάβουν θα ήταν να το βιώσουν από πρώτο χέρι. Αν ενώ βρισκόμασταν σε ξένο σπίτι ο Gavin ετοιμαζόταν να ξεσπάσει, το αντιμετωπίζαμε επιτόπου. Δε γυρνούσαμε άρον άρον στο σπίτι μας. Περιττό να πω ότι το πήραν όλοι το μήνυμα και μάλιστα με την πρώτη. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ίσως να μην ήταν σωστό, ωστόσο εγώ ένιωθα ανακούφιση που και κάποιος άλλος έβλεπε τι αντιμετωπίζαμε καθημερινά. Επιτέλους, ο κόσμος άρχιζε να καταλαβαίνει. Οι περισσότεροι παραδέχτηκαν ότι αν δεν το έβλεπαν με τα μάτια τους, δεν υπήρχε περίπτωση να το πιστέψουν.
Όλα αυτά τα γράφω για να καταλάβετε τους λόγους για τους οποίους επιθυμώ να μοιραστώ αυτό το βίντεο.
Ειλικρινά πιστεύω ότι κανείς δεν πρόκειται πραγματικά να καταλάβει, παρά μόνο αν το βιώσει σε προσωπικό επίπεδο. Δεν ντρέπομαι για τις κρίσεις του γιου και πιστεύω πως ούτε εκείνος δεν πρέπει να νιώθει ντροπή. Ο Gavin είναι ένα παιδί 12 ετών με συναισθηματικό κόσμο παιδιού 3-4 ετών. Καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να τον βοηθήσουμε, με τον τρόπο που εκείνος αντιλαμβάνεται ως σωστό. Όσοι δεν έχουν γνώση των ιδιαιτεροτήτων του Gavin και του τι έχει αποτέλεσμα σε αυτόν, μπορεί να θεωρήσουν ότι είμαστε σκληροί μαζί του. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έχουμε δοκιμάσει τα πάντα όλα αυτά τα χρόνια και ότι αυτή είναι η μόνη προσέγγιση η οποία δείχνει να έχει αποτέλεσμα.
Επιπλέον, έχουμε κι άλλα δύο παιδιά τα οποία πρέπει να σκεφτούμε, τα οποία τρομοκρατούνται κατά τη διάρκεια αυτών των κρίσεων. Πρέπει πάντα να βοηθάμε τον Gavin να ξεπεράσει την κρίση το ταχύτερο δυνατόν.
Ευτυχώς, οι κρίσεις του Gavin εκδηλώνονται πλέον πιο αραιά σε σχέση με το παρελθόν. Δυστυχώς, δεν έχει μειωθεί η έντασή τους και πρόσφατα άρχισε πάλι να αυτοτραυματίζεται. Στο βίντεο θα με ακούσετε να του υπενθυμίζω τι συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ελπίζω αυτό το βίντεο να βοηθήσει πολύ κόσμο να κατανοήσει ακριβώς τι εννοούμε όταν μιλάμε για κρίση. Μπορεί το κάθε παιδί να αντιδρά λίγο διαφορετικά, το γενικό νόημα όμως είναι ξεκάθαρο".
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου