2 Αυγ 2011

Δραστηριότητα: Σειροθέτηση

Είναι ένα παιχνίδι που αρέσει στα παιδιά, γιατί τους δίνει την ευκαιρία να πιάσουν τους μεγάλους να κάνουν λάθη. Το μόνο που χρειάζεστε είναι χαρτί και μολύβι. 

Ζωγραφίστε μια σταθερή διαδοχή από σχήματα ή γράμματα ή αριθμούς ή ακόμη και συνδυασμούς αυτών  (π.χ  Ο Ο Χ Ο Ο Χ Ο Ο Χ   ή  Α Ε Δ Α Ε Δ Α Ε Δ   ή   5 3 9 5 3 9 5 3 9 5 3).
Σε κάποιο σημείο του μοτίβου πρέπει να κάνετε ένα λάθος (π.χ  Ο Χ Ο Χ Χ Ο Χ Ο Χ ). 
Το παιδί πρέπει να βρει το λάθος και να το διορθώσει. 
Το παιχνίδι αυτό ενισχύει την οπτική διάκριση και τη σειροθέτηση.

TED: Εσείς πώς δένετε τα παπούτσια σας;

Μια από τις πρώτες ομιλίες στο TED (2005) αυτή του Terry Moore, μας δείχνει πόσο σημαντικές είναι μερικές λεπτομέρειες στα πράγματα που κάνουμε, με ένα εύγλωττο παράδειγμα που αγγίζει οριακά τις δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής και το αντικείμενο της εργοθεραπείας.
Είναι ενδιαφέρον να δοκιμάσετε (σε περίπτωση που τα κάνετε με διαφορετικό τρόπο από τον Moore) να δέσετε διαφορετικά τα κορδόνια σας.




Εάν αντιμετωπίζετε κάποια δυσκολία να υιοθετήσετε αυτόν τον νέο τρόπο σκεφτείτε το την επόμενη φορά που θα αγανακτήσετε όταν ένα παιδί δυσκολεύεται να μάθει κάτι καινούργιο...

Ανάκληση Kelloggs Special K Red Fruits

Ο Ε.Φ.Ε.Τ., σε συνέχεια διερεύνησης κοινοποίησης των κυπριακών αρχών, μέσω του Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης για τα Τρόφιμα και τις Ζωοτροφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαπίστωσε τη διακίνηση και στην ελληνική αγορά προϊόντος δημητριακών πρωινού (corn flakes), στο οποίο ανιχνεύτηκε φουντούκι, αλλεργιογόνο συστατικό, που δεν αναγραφόταν, ως όφειλε, στην επισήμανση. Πρόκειται για δημητριακά πρωινού (corn flakes) με την εμπορική επωνυμία «Special K - Τραγανές Νιφάδες από Ρύζι και Σιτάρι Ολικής Αλέσεως με Κατεψυγμένα Αποξηραμένα Φρούτα», σε συσκευασία των 300 g, με αριθμό παρτίδας L10, ημερομηνία ελάχιστης διατηρησιμότητας 03.04.2012 και γραμμοκώδικα (barcode) 5 050083 262548, το οποίο παρασκευάζεται από την εταιρεία «KELLOGG COMPANY OF G.B. LTD» του Ηνωμένου Βασιλείου και διακινείται στην ελληνική αγορά από την επιχείρηση «ΑΤΛΑΝΤΑ Α.Ε.» (ο χλμ. Λ. Μαρκοπούλου, Γλυκά Νερά Αττικής). Ο Ε.Φ.Ε.Τ. απαίτησε την άμεση ανάκληση / απόσυρση του συνόλου της συγκεκριμένης παρτίδας του ανωτέρω προϊόντος από την ελληνική αγορά και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχετικοί έλεγχοι. Ο Ε.Φ.Ε.Τ. καλεί τους καταναλωτές, που είναι αλλεργικοί στo φουντούκι και έχουν στην κατοχή τους το ανωτέρω προϊόν (φωτογραφία κάτωθι), να μην το καταναλώσουν.

Τα ψέματα των γονιών

Έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και του Πανεπιστημίου του Τορόντο που έγινε από την Αμερικανίδα ψυχολόγο Γκέιλ Χέιμαν και που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Μoral Εducation» δείχνει ότι ακόμη και οι γονείς που δεν θέλουν να λένε ψέματα, καταφεύγουν σε αυτά για να ελέγχουν τη συμπεριφορά των παιδιών.
 
Η Γκέιλ Χέιμαν εξέτασε 130 σπουδαστές αλλά και τους γονείς τους και διαπίστωσε ότι περισσότερο από 80% των γονέων είχαν χρησιμοποιήσει ψέματα κάποια στιγμή, ακόμη και εκείνοι που επέμειναν στα παιδιά τους ότι δεν ήταν ποτέ εξοικειωμένοι με τα ψέματα. Η έρευνα έδειξε ότι όταν τα παιδιά αντιληφθούν τα ψέματα, χάνουν την εμπιστοσύνη τους προς τους γονείς τους. Η Αμερικανίδα ψυχολόγος Γκέιλ Χέιμαν υποστηρίζει ότι τα αντιφατικά μηνύματα που μπορεί να πάρει ένα παιδί όταν διαπιστώσει ότι οι γονείς του λένε ψέματα μπορεί να πλήξουν σοβαρά τη σχέση μεταξύ τους, θέτοντας μάλιστα το ερώτημα: «Εάν πείτε στα παιδιά ότι το “ψέμα είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε», τι θα σκεφτούν όταν ανακαλύπτουν ότι εσείς οι ίδιοι τους έχετε πει ψέματα;».

Όσο όμως και αν γνωρίζουν οι γονείς ότι αυτή η μέθοδος δεν είναι η καλύτερη, προκειμένου να εξασφαλίσουν σε γρήγορα χρόνο τα επιθυμητά αποτελέσματα καταφεύγουν σε απειλές που κρύβουν ψέματα.

Το ψέμα που χρησιμοποιεί ο γονιός- για να επιβάλει την τάξη- δείχνει ότι δεν σέβεται όχι μόνο το παιδί αλλά ούτε τον εαυτό του, σύμφωνα με την ψυχολόγο κ. Μαριέττα Ρήγα- Πεπελάση. «Οι περισσότεροι γονείς θεωρούν ότι το παιδί που έχουν απέναντί τους, ο μικρός αυτός ανθρωπάκος, δεν έχει την κρίση για να καταλάβει πως αυτό που του λένε για να το αποτρέψουν από μια αταξία ή για να ξεμπερδεύουν εύκολα με κάτι που απαιτεί ο γιος ή η κόρη τους είναι ψέμα, το οποίο μπορεί να το “βρουν” μετέπειτα μπροστά τους με ποικίλους τρόπους». Η κ. Πεπελάση τονίζει ότι κάποια ψέματα ίσως θα μπορούσαν να έχουν μια αληθινή βάση και να είναι αποτελεσματικά χωρίς να εκθέτουν τους γονείς στα μάτια των παιδιών. «Όλα τα ψέματα δεν είναι ίδια και εξαρτάται κατά πολύ από τους γονείς και τον τρόπο που τα χρησιμοποιούν. Για παράδειγμα, είναι τελείως διαφορετικό να πεις στο παιδί σου να μην πηγαίνει στην άκρη της σκάλας γιατί θα έρθει ο μπαμπούλας για να το πάρει απ΄ ό,τι να του πεις ότι ήξερες ένα παιδί που έκανε το ίδιο, έπεσε και πήγε στο νοσοκομείο και πονούσε». Το δεύτερο φυσικά είναι ψέμα αλλά κατά το ήμισυ, αφού οι πιθανότητες να πάθει το ίδιο είναι πολλές, σύμφωνα με την κ. Πεπελάση. «Αντί οι γονείς να καταφεύγουν στα εύκολα ψέματα για να ξεμπερδεύουν γρήγορα από τις απαιτήσεις των παιδιών καλύτερα θα ήταν να επιστρατεύσουν τη φαντασία τους. Τα ψέματα που θα ανακαλύψουν τα παιδιά θα τα κάνουν να χάσουν την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο των γονιών τους, θα γίνουν επιθετικά και προσβλητικά».

Αυτοτραυματισμός

Ο όρος αυτοτραυματισμός αναφέρεται σε όλες εκείνες τις επιθετικές συμπεριφορές που εκδηλώνει ένα άτομο, όχι προς άλλους, αλλά προς τον ίδιο του τον εαυτό και δεν έχει ως σκοπό την αυτοκτονία.
Οι επαναλαμβανόμενοι αυτοτραυματισμοί αποτελούν ένα σοβαρό φαινόμενο που δεν ερμηνεύεται εύκολα καθώς πρόκειται για ένα φαινόμενο – γρίφο. Ποικίλες θεωρίες έχουν προσπαθήσει να εστιάσουν στα κίνητρα που κρύβονται πίσω από τον αυτοτραυματισμό και τα κοινά θέματα αφορούν τη ρύθμιση του συναισθήματος και την προσπάθεια για επικοινωνία με τους γύρω.
 Ο όρος αυτοτραυματισμός περιλαμβάνει συμπεριφορές όπως:

το σκίσιμο του δέρματος με διάφορα αιχμηρά αντικείμενα (γνωστό και ως χαράκωμα)

τα χτυπήματα, με γροθιές και μπουνιές, σε διάφορα σημεία του σώματος

το δάγκωμα των νυχιών όταν γίνεται με υπερβολική ένταση και συχνότητα

την τριχοτιλλομανία. Η επαναλαμβανόμενη αφαίρεση τριχών (από τα μαλλιά και τις βλεφαρίδες) με αποτέλεσμα την εμφανή αραίωση τριχών.

το ξύσιμο συγκεκριμένου σημείου του σώματος με αυξημένη ένταση, διάρκεια και συχνότητα. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται τα νύχια του χεριού αλλά και διάφορα άλλα αιχμηρά αντικείμενα.

τα εγκαύματα

το σπάσιμο των οστών με βαριά αντικείμενα ή εργαλεία

Πολλά άτομα εκδηλώνουν τις παραπάνω συμπεριφορές με σκοπό να προκαλέσουν φυσικό πόνο στο σώμα τους και έτσι να απαλλαγούν από τον ψυχικό πόνο που βιώνουν από το άγχος και από την πίεση γεγονότων όπως κακοποίηση, θάνατος, οικογενειακά προβλήματα, μοναξιά, παραμέληση. Επίσης, πολλοί είναι εκείνοι που συνδέουν τον αυτοτραυματισμό με την αίσθηση της αυτοτιμωρίας.

Ο αυτοτραυματισμός συνδέεται άμεσα με την ανακούφιση από επώδυνες σκέψεις και συναισθήματα και ενισχύεται τις περισσότερες φορές με την προσοχή και τη φροντίδα που παρέχεται παράλληλα από τους γύρω. Έφηβοι αναφέρουν ότι μειώνονται τα αρνητικά/ δυσάρεστα συναισθήματα ενώ αυξάνονται τα θετικά/ ευχάριστα συναισθήματα αμέσως μετά τον αυτοτραυματισμό. Παραμένει όμως ανεξήγητος ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο μια επίπονη διαδικασία παίζει τόσο ανακουφιστικό ρόλο και μάλιστα οδηγεί ένα άτομο να βιώσει ευχάριστα συναισθήματα.

Χαρακτηριστικό του αυτοτραυματισμού είναι ότι οι περισσότεροι προτιμούν να μη φαίνεται ότι έχουν καταφύγει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και αυτοτραυματίζονται όταν είναι μόνοι τους κρύβοντας στη συνέχεια τα σημάδια. Από την άλλη μεριά αναφέρονται και ομάδες εφήβων που συναντιούνται με σκοπό τον αυτοτραυματισμό και τότε δε γίνεται λόγος για συμπεριφορά που οδηγεί σε ανακούφιση ψυχικού πόνου αλλά σε συμπεριφορά που σκοπό έχει την ανάπτυξη του αισθήματος του «ανήκειν» σε κοινωνική ομάδα.

Τέλος πολλά άτομα εκδηλώνουν αυτοτραυματική συμπεριφορά λόγω κάποιας ψυχικής διαταραχής.

Σε καμία περίπτωση ο αυτοτραυματισμός δεν είναι μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα θανατηφόρου χτυπήματος κατά τη διάρκεια αυτοτραυματισμών. Αυξημένη, επίσης, είναι η πιθανότητα εθισμού του ατόμου στη συγκεκριμένη συμπεριφορά γι αυτό και είναι επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπιστεί άμεσα κάθε μορφή αυτοτραυματισμού.

Εάν αντιληφθείτε ότι το παιδί σας αυτοτραυματίζεται:

Διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος και μπορεί να σας οδηγήσει σε λάθος συμπεριφορές και δηλώσεις. Μιλήστε στο παιδί σας όταν είστε έτοιμοι κι εσείς για διάλογο.

Μην το εκλαμβάνεται σαν αποτυχία να προστατέψετε το παιδί σας και μην κατηγορήσετε τον εαυτό σας. Είστε αρκετά ικανοί να το αντιμετωπίσετε εφόσον το έχετε εντοπίσει και θέλετε να βοηθήσετε το παιδί σας.

Δείξτε κατανόηση για το πώς νοιώθει το παιδί σας και δηλώστε ετοιμότητα και διαθεσιμότητα να βρείτε μαζί υγιείς τρόπους να διαχειρίζεται το παιδί σας οποιαδήποτε συναισθήματα δυσφορίας.

Οι τελεσίδικες δηλώσεις δεν θα βοηθήσουν. Το «ή το σταματάς ή ....» δεν θα φέρει επιθυμητά αποτελέσματα και αντιδράσεις. Άλλωστε τις περισσότερες φορές «η κραυγή για βοήθεια» είναι αυτή που κρύβεται πίσω από τον αυτοτραυματισμό.

Συγκεντρώστε πληροφορίες και απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό. Η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά S.O.S. 1056 λειτουργεί χωρίς χρέωση, 7 ημέρες την εβδομάδα και 24 ώρες τη μέρα ενώ πάντα βρίσκεται κοινωνικός λειτουργός ή ψυχολόγος για να μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και να βρείτε μαζί μια λύση.
Πηγή

Η άσκηση στα παιδιά με ΔΕΠΥ


Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) [Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)], αποτελεί μία από τις συχνότερα εμφανιζόμενες διαταραχές σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Ερευνητικές μελέτες δείχνουν ότι η ΔΕΠΥ είναι οργανικής προέλευσης, στην οποία εμπλέκονται γενετικοί, ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες και εμπεριέχει νοητικές και νευροψυχολογικές δυσλειτουργίες. 
Η ΔΕΠΥ είναι μία εκ γενετής διαταραχή και διαρκεί εφ’ όρου ζωής. Κάποια από τα συμπτώματά της εμφανίζονται πριν από την ηλικία των 7 ετών και εκδηλώνονται οπωσδήποτε σε τουλάχιστον δύο περιβάλλοντα.




Η ΔΕΠΥ σύμφωνα με τα Διαγνωστικά Κριτήρια DSM-IV (1996) εντάσσεται μαζί με τη Διαταραχή της Διαγωγής και την Εναντιωματική Προκλητική Διαταραχή στην κατηγορία «Διαταραχές Ελλειμματικής Προσοχής και Διασπαστικής Συμπεριφοράς» και συγχρόνως στην ευρύτερη κατηγορία «Διαταραχές που συνήθως διαγιγνώσκονται για πρώτη φορά κατά τη βρεφική, παιδική ή εφηβική ηλικία». Η ΔΕΠΥ είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή που έχοντας ως πρωτογενή χαρακτηριστικά τα συμπτώματα της απροσεξίας και της υπερκινητικότητας – παρορμητικότητας επιμένει στο χρόνο και μπορεί να προκαλέσει σημαντικές και ποικίλες δυσκολίες τόσο στο ίδιο το παιδί, όσο και στο περιβάλλον του. Η ΔΕΠΥ, σύμφωνα με διεθνείς έρευνες κυμαίνεται από 3-5% του μαθητικού πληθυσμού.

Η ΔΕΠΥ μπορεί να παρουσιαστεί σε τρεις τύπους:
1.Συνδυασμένος τύπος, όπου το παιδί παρουσιάζει συμπτώματα απροσεξίας, υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας
2.Απρόσεκτος τύπος, όπου το παιδί παρουσιάζει κυρίως συμπτώματα απροσεξίας
3.Υπερκινητικός–παρορμητικός τύπος, όπου το παιδί παρουσιάζει κυρίως συμπτώματα υπερκινητικότητας – παρορμητικότητας

Η ΔΕΠΥ εκτός από συμπεριφοριστικά προβλήματα δημιουργεί δυσκολίες και στον ψυχικό κόσμο του παιδιού, στην αυτοεκτίμηση και την εικόνα του εαυτού. Παρουσιάζει δυσκολίες στο να δημιουργήσει φιλίες και να κάνει παρέα με τους συνομηλίκους του. Προτιμά μικρότερα παιδιά, με ρόλο αρχηγού. Με δεδομένη τη μαρτυρία, ότι η ΔΕΠΥ είναι ένα κλινικό πρόβλημα με επιπτώσεις στη συμπεριφορά του παιδιού είναι πιθανό να εμφανίζεται και στο σπίτι (μελέτη) και στο σχολείο (επιδόσεις), αλλά και σε άλλους χώρους. Μπορούμε να διακρίνουμε επιπτώσεις στην κοινωνικοποίηση του παιδιού, στις ενδοοικογενειακές και ενδοσχολικές σχέσεις, στον τρόπο μάθησης του παιδιού και στις μαθησιακές του επιδόσεις στην αυτο-αντίληψη και αυτο-εκτίμηση του. Επίσης, επηρεάζονται σημαντικά η οπτική και ακουστική αντίληψη, η μνήμη, ο ρυθμός και γενικότερα η ικανότητα αυτορρύθμισης.

Τα περισσότερα προγράμματα αντιμετώπισης της ΔΕΠΥ συνιστούν το συνδυασμό Θεραπείας Συμπεριφοράς και Φαρμακοθεραπείας. Η παρέμβαση πρέπει να εξατομικεύεται και ο σχεδιασμός της θεραπείας πρέπει να γίνεται με βάση τις ανάγκες του παιδιού. Η θεραπεία συμπεριφοράς μπορεί να είναι αποτελεσματική στις ήπιες περιπτώσεις ΔΕΠΥ, ενώ στα παιδιά που δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία συμπεριφοράς ή παρουσιάζουν πιο σοβαρές μορφές της νόσου απαιτείται φαρμακοθεραπεία, συνήθως με διεγερτικά.

Συχνά τα παιδιά εκτός από ΔΕΠΥ παρουσιάζουν συνοδές δυσκολίες οι οποίες είναι σημαντικό να αντιμετωπιστούν, ακόμα και στις περιπτώσεις που τα κύρια συμπτώματα της ΔΕΠΥ έχουν ελαττωθεί με τη θεραπεία. Συχνά συνιστάται εξάσκηση στις κοινωνικές δεξιότητες ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να αναπτύξουν σχέσεις, ατομική ψυχοθεραπεία στις περιπτώσεις που υπάρχει χαμηλή αυτοεκτίμηση ή συμμετοχή σε εκπαιδευτικά προγράμματα, ώστε να αντιμετωπιστούν οι μαθησιακές δυσκολίες.

Χρήσιμες συμβουλές για την αντιμετώπιση της Διαταραχής Ελλειμματικής 
Προσοχής – Υπερκινητικότητας. Η άθληση ως θεραπευτικός παράγοντας

Κρίσιμη σημασία αποκτά η ενσωμάτωση της άσκησης στη ζωή ενός παιδιού με ΔΕΠΥ. Η φυσική άσκηση και η άθληση συνεισφέρουν βελτιώνοντας την διάθεση και τη συγκέντρωση, καλλιεργούν υγιείς συνήθειες και βοηθούν στην ανακούφιση από το στρες και την ματαίωση που συχνά συνοδεύουν την ΔΕΠΥ. Η άσκηση επιτρέπει στα παιδιά να εκτονώνουν την ενέργεια τους και μειώνει την παρορμητικότητα και υπερκινητικότητα που συνδέεται με την ΔΕΠΥ. Αθλήματα που απαιτούν απομνημόνευση και αλληλουχία κινήσεων βοηθούν ένα παιδί με ΔΕΠΥ να εστιάσει την προσοχή του και να επαναλάβει μαθημένα κινητικά πρότυπα. Η άθληση και η γυμναστική είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες στον κοινωνικό τομέα και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων συμπεριφοράς. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί, ότι οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι τα ατομικά αθλήματα είναι πιο κατάλληλα για τα παιδιά με ΔΕΠΥ σε σχέση με τα ομαδικά. Τα ομαδικά μάλιστα, αθλήματα που απαιτούν σωματική επαφή είναι η χειρότερη επιλογή σε αυτές τις περιπτώσεις. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ τα πηγαίνουν καλύτερα όταν οι γυμναστές ασχολούνται πολύ μαζί τους και τα βοηθούν σε ατομικό επίπεδο. Γι’ αυτό, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να τα καταφέρουν σε ατομικά αθλήματα όπως η κολύμβηση, οι καταδύσεις, η πάλη, οι πολεμικές τέχνες, το τένις. Μολονότι τα αθλήματα είναι ατομικά, τα παιδιά με ΔΕ/Υ έχουν πολλά κοινωνικά οφέλη, καθώς συνήθως η διδασκαλία γίνεται σε ομάδες παιδιών. Πράγματι, το να μάθουν να είναι μέλη μιας ομάδας βελτιώνει την αυτοεκτίμηση και ενδυναμώνει την απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων, συνεισφέροντας στην αντιμετώπισης των ενυπαρχουσών δυσκολιών. Ωστόσο, είτε διαλέξουν ατομικό, είτε ομαδικό άθλημα, είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός γυμναστή με γνώσεις πάνω στη ΔΕΠΥ που θα κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές και τροποποιήσεις για να μπορεί ένα παιδί με ΔΕΠΥ να συμμετέχει.

Ψυχοπαιδαγωγικές κατευθύνσεις
Βεβαιωθείτε ότι υπάρχει κάποιος ειδικός που να μπορείτε να τον συμβουλευτείτε όταν συναντήσετε πρόβλημα (ειδικός σε μαθησιακές δυσκολίες, σχολικός ψυχολόγος). Ρωτήστε το μαθητή για το τι θα τον βοηθούσε. Αυτή η εύλογη κίνηση παραβλέπεται σχεδόν πάντα. Εμείς οι ενήλικες είμαστε συνήθως τόσο απασχολημένοι στην προσπάθειά μας να ανακαλύψουμε μόνοι μας τι είναι καλό γι’ αυτά τα παιδιά και τι οφείλουμε να κάνουμε γι’ αυτά, που μας διαφεύγει να διατυπώσουμε ερωτήσεις για το τι νομίζουν τα ίδια ότι θα τα βοηθούσε. Προσπαθήστε να καθίσετε μαζί με το παιδί κάνοντάς του ερωτήσεις για το πώς θα μπορούσε να μάθει καλύτερα. Επιπροσθέτως, ειδικά σε σχέση με τα μεγαλύτερα παιδιά, βεβαιωθείτε ότι το παιδί γνωρίζει τι είναι η ΔΕΠΥ. Αυτό θα βοηθήσει αρκετά και τους δυο σας.
Να θυμάστε το συναισθηματικό κομμάτι που εμπερικλείει η διαδικασία της μάθησης. Τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια για να βρουν ευχαρίστηση μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία για να αντικαταστήσουν με επιτυχία την αποτυχία και τη ματαίωση, με ενθουσιασμό την ανία και το φόβο. Είναι απαραίτητο να δώσετε προσοχή στα συναισθήματα που εμπλέκονται στη διαδικασία της μάθησης.
Να θυμάστε ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν ανάγκη από τη δομή και την οργάνωση. Το περιβάλλον τους οφείλει να δομεί εξωτερικά αυτό που εκείνα δεν μπορούν να δομήσουν εσωτερικά από μόνοι τους. Φτιάξτε λίστες. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ ωφελούνται πολύ από έναν πίνακα ή μια λίστα που θα χρησιμοποιούν ως σημείο αναφοράς όταν χάνονται κατά τη διάρκεια μίας δραστηριότητάς τους.
Θέστε όρια και περιορισμούς. Στόχος της επιβολής ορίων είναι να συγκρατήσετε και να καθησυχάσετε τα παιδιά, όχι να τα τιμωρήσετε. Να επιβάλλετε τα όρια με συνέπεια, λογική, γρήγορα και απλά. Οι μακροσκελείς συζητήσεις σάς απομακρύνουν από το στόχο σας. Μη χάνετε τον έλεγχο της κατάστασης.
Κάντε χιούμορ, διασκεδάστε τη διδασκαλία, αποφύγετε να είστε κοινότοποι και συμβατικοί. Τα άτομα με ΔΕΠΥ αγαπούν την καινοτομία. Μετατρέψτε τη μελέτη και την εργασία σε ομαδικό παιχνίδι. Το κίνητρο της ομάδας βοηθάει το παιδί με ΔΕΠΥ. Βοηθήστε τα παιδιά να ενταχθούν κοινωνικά. Όσο αισθάνονται ότι ανήκουν στο σύνολο, θα έχουν κίνητρα και δε θα αποσπάται η προσοχή τους.
Ενισχύστε και δομήστε ένα πλαίσιο για αυτοαναφορά και αυτοπαρακολούθηση. Μικρές συζητήσεις στο τέλος της ημέρας μπορεί να αποδειχτούν χρήσιμες. Προετοιμάστε τα παιδιά για οτιδήποτε είναι εκτός προγράμματος. Τα παιδιά αυτά έχουν ανάγκη να γνωρίζουν προκαταβολικά αυτό που πρόκειται να συμβεί έτσι ώστε να προετοιμαστούν ψυχολογικά. Αν ξαφνικά τους δοθεί ελεύθερος χρόνος και βγουν από το πρόγραμμά τους θα εμφανίσουν υπερδιέγερση.
Να θυμάστε ότι μπορείτε πάντα να συμβάλλετε με καθοριστικό τρόπο, τόσο στην ύφεση των δυσκολιών που συνεπάγεται η ΔΕΠΥ, όσο, κυρίως, στην πρόοδο και ευημερία των παιδιών. Αρκεί να σκεφτείτε πόσο κόπο και συνέπειες μελλοντικά, κυρίως για το παιδί, θα αποτρέψετε.
Πηγή

Δραστηριότητες που ενισχύουν το ΟΠΤΙΚΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ!


Το οπτικό κλείσιμο είναι κομμάτι της οπτικής αντίληψης, και το άτομο έχει την ικανότητα να ολοκληρώνει εικόνες ή φόρμες, οι οποίες είναι ημιτελής. Αυτή η δεξιότητα είναι σημαντική για το διάβασμα και την αναγνώριση των λέξεων, των εικόνων κλπ, με έναν ταχύ τρόπο.


Παρατίθονται κάποιες απλές δραστηριότητες, οι οποίες προωθούν την δεξιότητα του οπτικού κλεισίματος:

  •   Συμπλήρωση εικόνων, στις οποίες αποκαλύπτονται μόνο κάποια μέρη αντικειμένων/σχημάτων
  • Ασκήσεις τύπου «Τι λείπει?»
  •  Δραστηριότητες «ένωσε τις τελείες»
  •  Παιχνίδια συναρμολόγησης/puzzle
  • Χτίσιμο τρισδιάστατων μοντέλων από κύβους, κυλίνδρους, τουβλάκια 
  •   Ένωση διακεκομμένων γραμμών για την ολοκλήρωση σχημάτων ή εικόνων
  •  Μερική κάλυψη ενός αντικειμένου ή σχήματος, και το παιδί πρέπει να το αναγνωρίσει
  •  Δραστηριότητες διάκρισης εικόνας-φόντου μπορούν επίσης να βοηθήσουν το οπτικό κλείσιμο
Πηγή

Ανάκληση προϊόντος γεμιστής σοκολάτας


Ο Ε.Φ.Ε.Τ., στο πλαίσιο εφαρμογής της κοινοτικής νομοθεσίας, ενημερώθηκε για τη διακίνηση προϊόντος γεμιστής σοκολάτας, στο οποίο ανιχνεύτηκε αμύγδαλο, το οποίο δεν επισημαινόταν, ως όφειλε, αφού αποτελεί αλλεργιογόνο συστατικό. Πρόκειται για γεμιστή σοκολάτα με την εμπορική επωνυμία «Mister Choc - Choco Fruits/Γεμιστή σοκολάτα: Σταφίδες σε σοκολάτα γάλακτος» σε συσκευασία των 200 g, η οποία παράγεται από την «LIDL STIFTUNG & CO KG» και διακινείται στην ελληνική αγορά από την επιχείρηση «LIDL Hellas». Η επιχείρηση «LIDL Hellas» άμεσα προχώρησε σε ανάκληση/απόσυρση του συνόλου των παρτίδων από το συγκεκριμένο προϊόν από την εσωτερική αγορά και ενημέρωσε σχετικά με δελτίο τύπου. Από πλευράς Ε.Φ.Ε.Τ. έχουν ήδη δρομολογηθεί οι σχετικοί έλεγχοι. Ο Ε.Φ.Ε.Τ. καλεί τους καταναλωτές, που είναι αλλεργικοί στo αμύγδαλο και έχουν στην κατοχή τους το ανωτέρω προϊόν (φωτογραφία κάτωθι), να μην το καταναλώσουν.

Πηγή

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ ρισκάρουν στις διαβάσεις

Τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) κινδυνεύουν περισσότερο όταν διασχίζουν το δρόμο σε σχέση με άλλα παιδιά, σύμφωνα με μία νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Alabama

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου, με επικεφαλής τη Δέσποινα Σταυρινού, προσομοίωσαν σε υπολογιστή μια διασταύρωση και ζήτησαν από 39 παιδιά ηλικίας 7-10 ετών να τη διασχίσουν. Κατόπιν ζήτησαν το ίδιο από 39 παιδιά με ΔΕΠΥ και συνέκριναν τα αποτελέσματα. Με βάση τ' αποτελέσματα παλαιότερων ερευνών, τα παιδιά με ΔΕΠΥ διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο τραυματισμού γενικά και οι ενήλικες με ΔΕΠΥ τείνουν να είναι πιο ριψοκίνδυνοι ως οδηγοί.
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ που συμμετείχαν στην έρευνα σταμάτησαν τη φαρμακευτική αγωγή τουλάχιστον 24 ώρες πριν από την έναρξη της έρευνας. Πρώτα, οι ερευνητές ζήτησαν από τα παιδιά να διασχίσουν ένα δρόμο πλάτους περίπου 7,5 μέτρων και χρονομέτρησαν το απαιτούμενο διάστημα. Μετά επέτρεψαν στα παιδιά να εξοικειωθούν με μια εικονική διάβαση αποτελούμενη από τρεις οθόνες και ένα ξύλινο πεζοδρόμιο. Στις οθόνες, τα παιδιά έβλεπαν αυτοκίνητα να έρχονται και από τις δύο διευθύνσεις. Όταν το θεωρούσαν ασφαλές, κατέβαιναν από το ξύλινο πεζοδρόμιο για να διασχίσουν το δρόμο. Κάθε παιδί επανέλαβε την άσκηση 15 φορές. Οι ερευνητές κατέγραψαν τις επιλογές των παιδιών και το χρόνο μέχρι να έρθει το επόμενο αυτοκίνητο. Έτσι είχαν μία εικόνα των ασφαλών διαβάσεων, των παρατρίχα ατυχημάτων και των σίγουρων ατυχημάτων.
Το αποτέλεσμα της έρευνας έδειξε ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ έλεγξαν και τις δύο πλευρές του δρόμου πριν περάσουν, όπως έκαναν και τα άλλα παιδιά. Η διαφορά ήταν ότι επέλεξαν να διασχίσουν το δρόμο λαμβάνοντας υψηλότερο ρίσκο, αφού το χρονικό περιθώριο μέχρι την έλευση του επόμενου αυτοκινήτου δεν ήταν συχνά επαρκές.

Διαφορές στη λήψη αποφάσεων
Η διαφορά έγκειται στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δέχτηκαν την ίδια πληροφόρηση, ωστόσο δεν την διαχειρίστηκαν εξίσου αποτελεσματικά. Αυτή η λειτουργία του εγκεφάλου, η οποία ονομάζεται εκτελεστική λειτουργία, έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα μειονεκτήματα που προκαλεί η ΔΕΠΥ. Η Σταυρινού λέει ότι "είναι η πρώτη φορά που εξετάζεται η εκτελεστική λειτουργία σε σχέση με την ασφάλεια των πεζών".
Το γεγονός αυτό κάθε άλλο παρά εξέπληξε τον Russell Barkley, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιατρικής της Νότιας Καρολίνας. Εξηγεί ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ "ξεκινούν να διασχίσουν το δρόμο και αν και έχουν μόλις δέκα δευτερόλεπτα στη διάθεσή τους, περνάνε με το πάσο τους. Δεν μπορούν να συνδυάσουν την αίσθηση του χρόνου με τη διάσχιση του δρόμου. Ο χρόνος είναι εχθρός όλων όσων έχουν ΔΕΠΥ". Το σημαντικό συμπέρασμα από αυτή την έρευνα, σύμφωνα με τον Barkley, είναι πως δεν αρκεί να πούμε στα παιδιά με ΔΕΠΥ να κοιτάξουν κι από τις δύο πλευρές του δρόμου. Μαζί του συμφωνεί κι η Σταυρινού, η οποία υπόσχεται πως σε μελλοντική έρευνα θα εξετάσει την επίδοση παιδιών με ΔΕΠΥ τα οποία εξακολουθούν να λαμβάνουν τη φαρμακευτική τους αγωγή.

Ορολογία: Κινητικός σχεδιασμός





Τι είναι ο ΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ?

Balloonimals

Για iPhone, iPad, iPod Touch
Ηλικίες: 2 και πάνω

Τι είναι: Φυσήξτε στη συσκευή για να φουσκώσετε τα μπαλόνια, κουνήστε τη συσκευή για να φτιάξετε ζωάκια, αγγίξτε την οθόνη για να παίξετε και μετά σκάστε το μπαλόνι για να ξεκινήσετε από την αρχή.

Γιατί μας αρέσει: Μία καλά σχεδισμένη εφαρμογή που θα σας κάνει σίγουρα να περάσετε καλά και να γελάσετε. Μία συμβουλή: είναι πολύ πιθανό το παιδί σας να γεμίσει σάλια τη συσκευή προσπαθώντας να φουσκώσει τα μπαλόνια.



Ταξιδιωτικές συμβουλές για μονογονεϊκές οικογένειες

Συμβουλές για όλες τις περιπτώσεις, από ταξίδια με αεροπλάνο μέχρι την εύρεση του κατάλληλου ξενοδοχείου. Τι πρέπει να προσέξουν και τι πρέπει να γνωρίζουν εκ των προτέρων οι γονείς που ταξιδεύουν μόνοι τους με παιδιά. Συμβουλές που θα σας φανούν χρήσιμες στις καλοκαιρινές διακοπές.

Αποφύγετε τις ουρές
Η αναμονή στην ουρά για check-in με ένα παιδί, ειδικά όταν αυτό είναι υπερκινητικό ή παρουσιάζει κάποιας μορφής διάσπαση προσοχής, αποτελεί την ιδανική συνταγή για την καταστροφή. Όσο πιο μεγάλη η ουρά, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να μην πάνε όλα καλά. Όπου σας δίνεται η δυνατότητα, προτιμήστε το check-in από τον υπολογιστή σας ή το ηλεκτρονικό check-in. Έτσι θα αποφύγετε τις μεγάλες ουρές και θα μειώσετε τις πιθανότητες μιας δυσάρεστης κατάστασης.
Παιχνίδια για να "μειώσετε" το χρόνο αναμονής στην ουρά
Για τον παιδικό εγκέφαλο, η έννοια της αναμονής είναι αδιανόητη. "Αφού το λεωφορείο ή αεροπλάνο ή πλοίο είναι εδώ, γιατί να μην μπούμε αμέσως μέσα;". Όσο μεγαλύτερη η αναμονή, τόσο αυξάνεται ο εκνευρισμός.
Τα κέρματα στην τσέπη ή το πορτοφόλι σας μπορούν να αποτελέσουν ένα ευχάριστο παιχνίδι. Μιλήστε τους για το κάθε κέρμα ξεχωριστά, την αξία του, τις εικόνες πάνω σε αυτό, το μέγεθός του, τη χάραξή του κτλ. Μετά ζητήστε από το παιδί σας να κλείσει τα μάτια του και βάλτε ένα νόμισμα στην παλάμη του. Θα καταλάβει ποιο είναι; 
Ένα άλλο παιχνίδι είναι το βάδισμα πάνω στις γραμμές που σχηματίζονται από τα πλακάκια, μάρμαρα κτλ. Θα μπορέσει να παραμείνει στη γραμμή ή θα πατήσει εκτός; 

Τα καροτσάκια είναι φίλοι σας
Τα παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου και τα καροτσάκια δεν μετράνε ως αποσκευές. Ευτυχώς. Άρα μπορείτε ν' αφήσετε το ανήσυχο παιδί σας δεμένο, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να έχετε συνεχώς το νου σας μην απομακρυνθεί. Οπότε και το παιδί μπορεί να συνεχίσει ανενόχλητο τον ύπνο του και εσείς να χαλαρώσετε κάπως το επίπεδο επιφυλακής σας.

Επιβιβαστείτε νωρίς
Όσο πιο νωρίς επιβιβαστείτε σε ένα αεροπλάνο, λεωφορείο ή πλοίο, τόσο πιο εύκολο θα είναι να τακτοποιηθείτε. Όσο οι διάδρομοι είναι άδειοι, είναι σαφώς ευκολότερο να τακτοποιήσετε τις αποσκευές σας. Επίσης θα βρείτε και περισσότερο διαθέσιμο χώρο. Τέλος, δεν θα χρειαστεί να "ποντάρετε" στην ευγένεια των άλλων για να βρείτε θέσεις για όλους, ώστε να μη χρειαστεί να ταξιδέψετε με το μωρό στην αγκαλιά.

Ζητείστε βοήθεια 
Οι αεροσυνοδοί, το πλήρωμα και το λοιπό προσωπικό της εταιρείας με την οποία ταξιδεύετε μπορεί ανά πάσα στιγμή να σας βοηθήσει. Μπορεί για παράδειγμα ένα μέλος του πληρώματος να προσέχει για 3 λεπτά τα παιδιά σας, προκειμένου να πάτε στην τουαλέτα ή στο μπαρ. Επίσης μπορείτε να τους ζητήσετε να σας φέρουν κάτι ή να πάρετε πληροφορίες σχετικά με τον παιδότοπο (όπου αυτός υπάρχει) κτλ.

Σχεδιάστε σωστά το ταξίδι σας
Πριν κλείσετε τα εισιτήρια, διαβάστε με προσοχή όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες. Αποφύγετε πτήσεις με πολλές και πολύωρες ανταποκρίσεις. Μπορεί να είναι φθηνότερες, δυστυχώς όμως ενδέχεται ν' αναστατώσουν τα παιδιά σας. 
Επίσης υπολογίστε το ταξίδι πόρτα-πόρτα. Κανονίστε από πριν ποιος θα σας παραλάβει από το λιμάνι/αεροδρόμιο/σταθμό. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να περιμένει κανείς στον ήλιο ένα λεωφορείο ή ταξί που έχει απεργία. 


Ελέγξτε εξονυχιστικά το ξενοδοχείο/δωμάτιο
Την έχουμε πατήσει όλοι από φωτογραφίες ονειρεμένων δωματίων που αποδείχτηκαν ημιυπόγεια μπουντρούμια γεμάτα έντομα. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα όταν έχετε μαζί σας και παιδιά. Ευτυχώς μέσω διαδικτύου μπορούμε πλέον εκτός από φωτογραφίες, να διαβάσουμε και σχόλια επισκεπτών. Οι σχετικοί ιστότοποι είναι μπόλικοι, ακόμα και στα ελληνικά.
Διαβάστε για την καθαριότητα, για τα διαθέσιμα σκεύη κτλ ώστε να μη χρειαστεί να κουβαλήσετε ολόκληρη την προίκα σας. Ρωτήστε εάν υπάρχει παιδότοπος ή άλλες δραστηριότητες για παιδιά (όπως παιδικό θέατρο κτλ), ώστε να βρίσκετε κάθε μέρα λίγο χρόνο για ξεκούραση και ανασύνταξη δυνάμεων.
Ειδικά για τις καλοκαιρινές διακοπές, διευκρινήστε εάν το δωμάτιο διαθέτει μινι-μπαρ ή ψυγείο, έστω μικρών διαστάσεων. Η διαφορά είναι τεράστια.

Αποφύγετε την καθημερινή έξοδο για φαγητό
Τα παιδιά σπάνια κάθονται φρόνιμα στα εστιατόρια. Αυτό δεν είναι ότι καλύτερο για την ψυχική σας διάθεση. Σκεφτείτε πως όταν ταξιδεύτε μόνοι/μόνες δεν έχετε τη βοήθεια κάποιου για να πάει, για παράδειγμα, το ένα από τα παιδιά στην τουαλέτα. Γι' αυτό καλό θα ήταν να αποφύγετε να τρώτε συνεχώς έξω.
Παιχνίδια για να "μειώσετε" το χρόνο αναμονής στο εστιατόριο
Αποφύγετε παιχνίδια με το αλάτι και το πιπέρι ή οτιδήποτε άλλο λερώνει και μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να σας κάνουν παρατήρηση. Μπορείτε όμως κάλιστα να παίξετε κρυφτούλι πίσω από τα ποτήρια ή το μπουκάλι του νερού. Μπορείτε επίσης να ακουμπήσετε ένα παγάκι στο δίσκο του παιδικού καθίσματος και να αφήσετε το παιδί να παίζει με αυτό. Επιτρέψτε του να μεταφέρει με ένα κουτάλι τα παγάκια από ποτήρι σε ποτήρι, αρκεί να μην τα πετάει από εδώ κι από εκεί. Επιτρέψτε του να ζωγραφίσει σε μία χαρτοπετσέτα ή στην περίπτωση που το τραπεζομάντηλο είναι χάρτινο. Ειδικά στην περίπτωση που αυτό έχει χάρτη (κάτι σύνηθες στα νησιά μας), μπορείτε να απασχολήσετε το παιδί παίζοντας με τις διάφορες τοποθεσίες. Για παράδειγμα, που πήγαμε χθες για μπάνιο, τι είδαμε εκεί, τι είναι αυτό που δείχνει εδώ κτλ.